Het einde van de Tweede Wereldoorlog was voor Europa de start van een totaal nieuwe wereld. Dat resulteerde in een flink uit de kluiten gewassen consumptie- en communicatiemaatschappij. Voor de druivenstreek vertaalde zich dat in de oprichting van een weekblad: “De Serrist, wekelijksch onpartijdig vak- en inlichtingenblad voor 4200 druiventelers”. Dat is dit jaar in januari net 77 jaar geleden.
Op het einde van de oorlog, België was amper bevrijd en de Slag om de Ardennen woedde nog in alle hevigheid, verenigden zich enkele Hoeilanders en Overijsenaren in het “Comité van Druiventelers”. Het was een overkoepelende vereniging met onder meer leden van de Unie der Druiventelers en de Serristengilde. De intiatiefnemers waren Franz Smeets, Jerôme Erkens Theodore Vanderperren en Jos Derom uit Hoeilaart en Jules Van Bever, Gommaar Debontridder, Gommaar Denayer en Robert Schimp uit Overijse.
Dit comité hield zich vooral bezig met het afhandelen van de problemen van de toenmalige serristen, zoals de verdeling van de gecontingenteerde grondstoffen, cement en steenkool. Ook na de bevrijding bleven deze namelijk zeldzaam. Daarnaast werkte het comité hard aan het vastleggen van kwaliteitsnormen voor alle tuinbouwproducten en voor een gecentraliseerd verkoopsysteem, de voorloper van de latere veiling. Daardoor was er nood aan informatie en communicatie. Stilaan begon het idee te spelen van een informatieblad.
Gommaar Denayer nam het initiatief om dit te bespreken met Libert Loits, sinds 1932 eigenaar van een drukkerij op de Waversesteenweg. Deze had het diploma van onderwijzer, maar koos in het voetspoor van zijn vader Alfred voor het beroep van drukker. Eind 1944 werden drie informatieblaadjes gedrukt die via de post gratis verdeeld werden aan de druiventelers. Zij kregen de naam “De Serrist, wekelijksch onpartijdig vak- en inlichtingenblad voor Druiventelers.” Het weekblad was geboren. Sinds die eerste dag en tot vandaag was ‘de drukkerij van Hoeilaart’ de uitgever van De Serrist.
Begin 1945 werd besloten om de druiventelers een abonnementsprijs te vragen van 100 BEF. Een los nummer kostte toen 2,5 BEF. In het begin behandelde de inhoud vooral de grondstoffenbedeling maar al snel lag de klemtoon ook op propaganda voor de Belgische druif met de slogan: “Parel der smakelijkste vruchten”. De Serrist versloeg over de druivententoonstellingen, publiceerde de verslagen van de bestuursvergaderingen van de Unie en de Serristengilde … Wekelijks, op zondag, vergaderde men ijverig in de woonkamer van dhr. Smeets om de volgende editie voor te bereiden.
Vreemd genoeg bleek in die eerste periode het probleem van “De Serrist” het papier te zijn. Het dagbladpapier mocht toen enkel gebruikt worden voor de druk van de bestaande dagbladen. Libert Loits loste dit op door het weekblad te drukken op groen inpakpapier.
Na de verhuis in 1949 naar de huidige locatie in de Koldamstraat, kreeg De Serrist een nieuwe ondertitel: “Het nieuws van de week”. Voortaan gingen de artikels niet langer exclusief over druivenzaken maar kreeg het algemene streeknieuws en de sport uit de Druivenstreek meer en meer aandacht. De echte streekgazet kreeg vorm en dat vroeg ook om een meer professionele aanpak met vaste medewerkers die bereid gevonden werden om elke week het nieuws op te sporen.
Sindsdien rolt er zonder onderbreking, elke week een Serrist van de pers, boordevol informatie over de streek.
Deze fotos tonen de evolutie van drukpersen DE SERRIST.
Drukker Jan Broke in de drukkerij van Libert Loits op de Waversesteenweg.
In 1960 kocht de drukkerij haar eerste krantenrotatiepers aan. Daarmee werden de kranten op hoger tempo gedrukt.
1980 - Een nieuwe rotatiepers om een groter aantal bladzijden en steunkleuren te drukken.
In 1999 investeerde de drukkerij in de semi-commerciële krantenpers. Daarmee nu wekelijks DE SERRIST wodrt gedrukt.
DE SERRIST, jaargang 1, Nr. 9, Zondag 4 maart 1945. Het oudste exemplaar in ons bezit.
De editie van 8 januari 2015, DE SERRIST is 70 jaar! Nu in full-color.
De laatste editie van DE SERRIST rolt van de pers op 27 januari 2022.